Obietnica Ojca 4/8. W sobie zwyciężaj


Nauczyciele duchowości mówią, że skutecznym sposobem zwalczania własnych wad, słabości czy grzechów, jest wypracowywanie w sobie cech czy cnót im przeciwstawnych. Inaczej mówiąc, budowanie w sobie dobra przeciwstawnego rozpoznanemu w rachunku sumienia - złu. Ma to sens bardzo praktyczny, gdyż ludzka natura jest po prostu grzeszna, zraniona grzechem, do grzechu skłonna, i taką pozostanie aż do naszej śmierci. Nie da się więc za życia grzechu z siebie wykorzenić na dobre, a dotyczy to szczególnie grzechu pychy, przez wieki nazywanego przez teologów korzeniem wszystkich innych grzechów. Jesteśmy po prostu grzesznikami: Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. (1J 1, 8-9)

Dobrze jest więc w pracy nad sobą skoncentrować się na pozytywach, aby współpracując z Duchem Świętym pozwalać Mu budować w nas dobro, a przez to jak najbardziej marginalizować grzech. W świetle powyższego można – jak sądzę - w podobnie praktyczny sposób spojrzeć na Dary Ducha Świętego jako dane nam szczególne uzdolnienia do walki z grzechem, z jego negatywnymi duchowymi i moralnymi skutkami. Po to, żeby być jak najbliżej – Boga. Scholastyczna szkoła teologiczna wypracowała następujący schemat powiązań darów Ducha Świętego z grzechami nazywanymi głównymi [więcej]:

1. Dar Mądrości versus Nieczystość
2. Dar Rozumu versus Chciwość/Łakomstwo
3. Dar Umiejętności versus Gniew
4. Dar Rady versus Obżarstwo/Nieumiarkowanie
5. Dar Pobożności versus Zazdrość
6. Dar Męstwa versus Lenistwo
7. Dar Bojaźni Bożej versus Próżność/Pycha


Przybądź, Duchu Święty! / Obmyj, co nieświęte! - Pieśń liturgiczna pochodząca z XII w., zwana Sekwencją do Ducha Świętego [więcej]:



Przybądź Duchu Święty, ześlij z nieba wzięty
światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich, Dawco darów mnogich,
Przyjdź, światłości sumień

O, najmilszy z Gości, słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą, w skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza! Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.

Obmyj, co nieświęte, oschłym wlej zachętę
Ulecz serca ranę!
Nagnij, co jest harde, rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym, w Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary!
Daj zasługę męstwa, daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary


26.05.2020


Tutaj: cały obecny cykl notek [Obietnica Ojca (1-8)]


.